Oturmuşum koğuşun önünde. Avluda sabah saatin 11:00' inde. Sağımda solumda üç beş asker.
Boş boş oturup zamanı öldürmeye çalışıyorum. Şafak atarsa 116 daha. İlk günlerin verdiği tutukluğu üzerimden atmışım ama hasretimi gideremiyorum. Hep aklımda sevdiklerim. Burada yok yok. Şuan kantinde son kalan çikolatayı almış, yiyorum. Ne büyük keyif.
Önümde iki zeytin ağacı el ele vermiş birlikteliklerinin 10. yılını kutlarmış gibiler. Hemen arkasında beyaz taş duvarlardan örülü bir telefon kulübesi. Sevdiklerinden duyacağın iki güzel sözle dünyaları vereceğin dört duvar arası..
Önümde iki zeytin ağacı el ele vermiş birlikteliklerinin 10. yılını kutlarmış gibiler. Hemen arkasında beyaz taş duvarlardan örülü bir telefon kulübesi. Sevdiklerinden duyacağın iki güzel sözle dünyaları vereceğin dört duvar arası..
